روش مصرف :

روزانه ۱ تا ۲ ساشه در نوشیدنی مورد علاقه ( سرد یا گرم ) حل شود.

روش نگهداری :

در جای خشک و خنک دور از دسترس کودکان قرار داده شود.

هشدار :

زنان حامله، مادران شیرده و کودکان با نظر پزشک مصرف کنند.
این فرآورده با بیس فسفاتها، کینولینها، تتراسیکیلن ها و پنی سیلامینها تداخل دارد.

توضیحات :

کلاژن یکی از فراوان‌ترین پروتئین‌ها در بدن است و بخش بزرگی از پوست، مو و ناخن‌ها را می‌سازد. از لحاظ فنی یک پلی پپتید، کلاژن شامل تلفیقی از اسیدهای آمینه مانند پرولین و گلیسین است، که در همه‌ی بافت‌های همبند در بدن وجود دارد (از جمله اندام های حیاتی!).

گرچه محصولات زیبایی و شامپو‌ها مزایای کلاژن را روی برچسب‌هایشان در بوق و کرنا می‌زنند، اما مزیت‌های واقعی از درمان داخلی نشآت می‌گیرد، نه یک درمان موضعی.
کلاژن چیست؟

کلاژن یک اسید آمینه با زنجیره بلند و فراوان‌ترین پروتئین در بدن است. از اسیدهای آمینه‌ی منحصر به فردی مانند گلیسین، پرولین، هیدروکسی و آرژنین تشکیل شده و در طبیعت منحصرا در بافت حیوانی، به خصوص استخوان‌ها و بافت همبند یافت می‌شود. مسئول خاصیت ارتجاعی پوست و قدرت مو و ثبات بافت همبند است.

در واقع، پروتئین کلاژن تا ۳۰ درصد از کل پروتئین بدن و ۷۰ درصد از پروتئین پوست را می‌سازد! تولید کلاژن طبیعی بدن با افزایش سن کاهش می‌یابد و بسیاری از عوامل مانند سبک زندگی مدرن (مانند استرس، رژیم غذایی نامناسب، عدم تعادل سلامت روده، و غیره) می‌تواند توانایی بدن در ساخت کلاژن را کاهش دهد.
کلاژن در بدن چه نقشی دارد؟
دست‌کم ۱۶ نوع کلاژن در بدن وجود دارد که نوع ۱ و ۲ و ۳ و ۴، انواع اصلی هستند. نقش این کلاژن‌ها عبارت است از:

نوع ۱: ۹۰ درصد کلاژن‌ بدن را تشکیل می‌دهد، از بافت بسیار فشرده‌ی فیبر ساخته شده است و بافت پوست، استخوان، تاندون، غضروف فیبری، دندان و بافت‌های هم‌بند را تشکیل می‌دهد.
نوع ۲: از بافت‌های فیبر با فشردگی کمتر ساخته شده است و در غضروف‌های کشسان که مفصل‌ها را دربر می‌گیرند، یافت می‌شود.
نوع ۳: بافت ماهیچه‌ها، اندام‌ها و رگ‌ها را تشکیل می‌دهد.
نوع ۴: به فرایند تصفیه کمک می‌کند و در لایه‌های پوست یافت می‌شود.

با گذر عمر و افزایش سن، میزان تولید کلاژن در بدن و همچنین کیفیت آن کاهش می‌یابد. نشانه‌ی آشکار این تغییر در پوست و با کاهش قوام و انعطاف‌پذیری‌ آن ظاهر می‌شود. همچنین با افزایش سن غضروف‌ها ضعیف‌تر می‌شوند.
مواد غذایی همراه با کلاژن

کلاژن از پروکلاژن تولید می‌شود. پروکلاژن هم از ترکیب آمینواسید‌های گلیسین و پرولین تشکیل می‌شود. در این فرایند ویتامین C نقش مهمی دارد.
با تأمین این مواد در بدن‌تان به‌اندازه‌ی کافی می‌توانید به تولید این پروتئین ارزشمند کمک کنید:
ویتامین C:

در مرکبات، فلفل‌دلمه و توت‌فرنگی فراوان یافت می‌شود.
پرولین:

در سفیده‌ی تخم‌مرغ، جوانه‌ی گندم، محصولات لبنی، کلم، مارچوبه و قارچ فراوان یافت می‌شود.
گلیسین:

در پوست و اشکنه‌ی مرغ فراوان وجود دارد. همچنین در برخی خوراکی‌های حاوی پروتئین هم یافت می‌شود.
مس:

در گوشت، کنجد، پودر کاکائو، بادام هندی و عدس فراوان یافت می‌شود.

همچنین بدن به پروتئین با کیفیت که حاوی آمینواسید است نیاز داد تا بتواند پروتئین‌های تازه تولید کند. گوشت، غذاهای دریایی، لبنیات، و حبوبات منابع خوبی از آمینواسیدها هستند.
چه عواملی باعث تخریب کلاژن می‌شوند؟
شاید اجتناب از عواملی که باعث تخریب این پروتئین مهم می‌شوند، بیش از هر چیزی اهمیت داشته باشد. این موارد عبارت‌اند ار:
شکر و کربوهیدرات های تصفیه‌شده:

شکر قابلیت خودترمیمی کلاژن‌ را مختل می‌کند. تاجایی‌که می‌توانید میزان مصرف شکر و کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده را کاهش بدهید.
نور آفتاب بیش‌ازاندازه:

پرتو فرابنفش باعث کاهش تولید کلاژن‌ می‌شود. خود را بیش‌ازاندازه در معرض نور آفتاب قرار ندهید.
سیگار:

سیگار کشیدن هم تولید کلاژن را کاهش می‌دهد. این کار بر فرایند درمان و بهبود زخم ها تأثیر می‌گذارد و منجر به ایجاد چین‌ و چروک می‌شود.
برخی بیماری‌های خودایمنی:

مانند بیماری لوپوس نیز باعث تخریب این پروتئین می‌شوند.